| ຄຳທີ່ໃຊ້ຊອກຫາ: ຫລື ຈຳນວນຄຳສັບທີ່ພົບໃນວັຈານຸກົມ: 195 ວັຈນານຸກົມພາສາລາວ ໂດຍ ມະຫາສິລາ ວີຣະວົງສ໌ (195) - ກະທຽມ
- ນ. ຜັກແນວນຶ່ງ ຫົວເປັນງີມ ຫລື ງ່ຽງ ເປັນຜັກທີ່ຄົນປູກ (ຜັກທຽມ ກໍວ່າ)
- ກະທໍ
- ນ. ເຄື່ອງສານດ້ວຍຕອກ ຫລື ລວດ ຮູບກົມສູງ ສຳລັບໃສ່ຂອງ (ທໍ ກໍວ່າ)
- ກະບອງ
- ນ. ເຄື່ອງສຳລັບໄຕ້ໃຫ້ເຫັນຮຸ່ງ ທຳດ້ວຍນ້ຳມັນຍາງ ກັບໄມ້ໂດກແລ້ວເອົາໃບຕອງຮຳ ຫລື ຫໍ່.
- ກະບີ້
- ນ. ແມງແນວນຶ່ງ ປີກເປັນແຜ່ນບາງໆ ຂາຍາວກົ້ນສ້ວຍແລະຫົວໂປ (ແມງກະບີ້ ເກີດຈາກຕົວຫນ້ຽວ ຫລື ແມງງຳ ທີ່ຢູ່ໃນນ້ຳ)
- ກະບຸງ
- ນ. ພາຊະນະ ສານດ້ວຍຕອກ ຫລື ຫວາຍ ສຳລັບໃສ່ເຂົ້າ ເປັນຕົ້ນ.
- ກະປິ
- ອາຫານຄາວຢ່າງນຶ່ງ ເຮັດດ້ວຍກຸ້ງຝອຍ ຫລື ປານ້ອຍ ຫມັກເກືອໃຫ້ເຄັມ ແລະ ຕຳໃຫ້ມຸ່ນ.
- ກະພາບໆ
- ວ. ອາການພືປີກ ຫລື ວາແຂນອອກ ແລ້ວຫຸບເຂົ້າໄວໆ.
- ກະຢ່ອງ
- ນ. ພາຊະນະສານດ້ວຍຕອກແຂງ ຮູບມົນ ປາກແລະຕີນທໍ່ກັນ ສຳລັບໃສ່ດອກໄມ້ ຫລື ຖ້ວຍຊາມ ຮຽກວ່າ ພາກະຢ່ອງ ຖ້າແນວນ້ອຍ ແອວກິ່ວ ຮຽກ ຂັນກະຢ່ອງ.
- ກະລາດຳ
- ນ. ຄົນຊາດແຂກ ທີ່ຢູ່ໃນທະວີບອັຟຣິກາ (ຄຳວ່າ ກະລາດຳ ມາຈາກຄຳວ່າ ກຸລາ ເຊິ່ງເປັນຄຳຮຽກຄົນຕ່າງຊາດ ຫລື ເປັນຄຳທີ່ຄົນລາວ ຮຽກຄົນພະມ້າ ວ່າ ກຸລາຂາກ່ານ)
- ກະລຶມ
- ນ. ຫວາຍ, ຫວາຍແນວເຄືອໃຫຍ່ (ຮຽກ ຫວາຍກະລຶມ ຫລື ຫວາຍກະລຶມບອງ ລາງແຫ່ງ ຮຽກວ່າ ຫວາຍກະບອງ)
- ກະວີ
- ນ. ຜູ່ຄຶດ, ຜູ່ແຕ່ງຫນັງສື, ຫມໍລຳ, ນັກແຕ່ງກາບກອນ, ນັກປາດ (ປ. ກວີ): ໃນທາງສາສະຫນາແບ່ງກະວີ ເປັນ 4 ຈຳພວກຄື: 1. ຈິນຕະກະວີ ຜູ່ແຕ່ງດ້ວຍຄວາມຄຶດ; 2. ສຸຕກະວີ ຜູ່ແຕ່ງຕາມໄດ້ຍິນມາ; 3. ອັຕຖະກະວີ…
- ກະສັຍ - ກະໄສ - ກະສັຍການ - ກະໄສຍະການ
- ນ. ການຫມົດສ້ຽງ, ການສູນໄປ, ຊື່ພະຍາດຝີໃນທ້ອງ ຫລື ປອດແຫ້ງ (ສ. ກສຍ) ນ. ເວລາສ້ຽງໂລກ, ເວລາສຸດ ແຫ່ງສິ່ງທັງປວງ (ສ. ກສັຍກາລ)
- ກະຫມຸກ
- ນ. ສີດຳ ທີ່ທຳດ້ວຍຄວັນໄຟ ຫລື ເທົ່າປະສົມກັບນຳກ້ຽງ
- ກະຫາປະນະ
- ນ. ເງິນຕາ ຫລື ນ້ຳຫນັກແຫ່ງຄ່າເງິນ, ກະຫາປະນະນຶ່ງ ເທົ່າກັບ 4 ບາດ (ປ. ກຫາປນ)
- ກະອອກ
- ນ. ນົກແນວນຶ່ງ ເປັນນົກກິນປາ ສົບ ແລະ ເລັບແຫລມຄົມ ຕົວໃຫຍ່ຂະຫນາດແຫລວ (ນົກອໍຫໍ ຫລື ຢ່ຽວຫວອດ ກໍເອີ້ນ): “ອຸມລົວຮຸ້ງ ຕາໄນແກມກະອອກ ຈິບກ່າປໍ້ເປັຍຝ້າຍ ກະແດບດິນ” (ສິນໄຊ)
- ກະເຈາະກະຈອກ
- ວ. ອາການສະແດງຄວາມຍິນດີ ໃນເວລາເວົ້າ ຫລື ທຳ ດັ່ງຄຳກອນ: "ຍາມເມື່ອ ຊົລທານ້ຳ ໄຫລນອງຖ້ວມທົ່ງ ມົດບໍ່ມີບ່ອນຊົ້ນ ປາກັ້ງອະເຫີ່ຍຫົວ ຍາມເມື່ອ ຊົລທາແຫ້ງ …
- ກະເດບໆ
- ວ. ອາການດຶບໄປ ຫລື ໂອບຂຶ້ນ ດັ່ງຄົນໂອບຂຶ້ນຕົ້ນໄມ້ ເປັນຕົ້ນ.
- ກະເດ່ວ
- ວ. ບາດຍ່າງ ທີ່ບໍ່ສະເຫມີ ຂອງຄົນເຈັບຂາ ຫລື ຕີນ.
- ກະເຕິ
- ນ. ຝາແຕະ ເປັນຕາຫ່າງໆ ພໍຂອງນ້ອຍລອດລົງໄດ້ (ເອີ້ນວ່າ ຝາກະເຕິ ຫລື ຝາເຕິ). ຂີ້ເຫຍື້ອໄຫລມາເກາະກັນ ເປັນແຜ່ນຢູ່ບ່ອນນ້ຳເວີນ (ເອີ້ນຂີ້ກະເຕິ)
- ກະເປາະ
- ນ. ພາຊະນະສານຢ່າງນຶ່ງ ຮູບມົນໆ ສຳລັບຂົນດິນ ຫລື ຜອງເຂົ້າ (ກະເພາະ ກໍວ່າ)
|
ຂຶ້ນເທິງສຸດ